س.کویر: حديث سحر

۱۳۸۸ اردیبهشت ۱۵, سه‌شنبه

حديث سحر

سحر بود و هراسان گله ما
به سوي دشت تازه راه مي‌رفت،
شبان از رفتن شب شادمان بود
و بزها در پي هم مست و خوشحال،
صداي گوسفندي گاه‌گاهي
به چوپان قوت و بيدار مي‌داد،
و سگها، شب به صبح آماده بودند
و در آن صبحدم در خواب رفتند،
كه ناگه گرگ‌ها بر گله بردند
نگاه هرزه و گمراه خود را،
رعيت چوب چوپان را نخوردند
به سوي چنگ و دندانها برفتند،
چنان پايان آن شب گشت بر ما
كه تك‌تك گوسفندان را دريدند،
و چوپان اشك بر چشمان خود ديد
و دست پر زخاكش بر سر خويش،
و سگ‌ها، خفتگان بودند و هستند
نديدند آن سياه چشم‌ها را،
و تنها مردمان رنج ديده،
همان دندان گرگان را چشيده،
در آن صبح و سحر فرياد دادند
كه دشمن صبح و شب اندر كمين است!

سلام

نمي‌دانم چرا اينقدر احساس راحتي و آزادي مي‌كنم ؟ اين همه رنج جان‌فرسا است و من ، بي‌خيال و فارغ از آنها ، در ساية توهمات و خيالهاي كودكانة خويش ، آسوده دراز كشيده‌ام و فقط به گذر زمان مي‌نگرم .
راحت نه منم كه از زير بار اين مسئوليت انساني ، بي‌خيال و بي‌هيچ دردي شانه‌ خالي مي‌كنم و نه آنان كه جز ظاهري انقلابي و روشن‌فكر ، چيز ديگري در بساط ندارند ؛ آسوده و راحت آن است كه دغدغة اثبات وجود خودش و تلاش به نيل هدف وجودي‌اش ، در رأس كارش باشد . آنكه تمام تلاشش را ، جز در راه عشق و آرزويش نمي‌گذارد يك آسماني است .
مگر كوريم ، مگر اين درد و رنج را ، با اعماق وجود خويش احساس نمي‌كنيم ؟ مگر مي‌شود بي‌خيال و بي‌هيچ احساسي از كنار كودكي گذشت كه به خاطر فقر پدرش ، به خاطر يك لقمه نان و به اميد يك سرپناه گرم ، از تحصيل و سواد و علم محروم شده‌است ؟ اين سيل بيكار و معتاد را با كدامين دين و مذهب و انديشه مي‌شود توجيه كرد ؟ مي‌شود فرداي مملكت را ، فارغ از امروزش پاك و نيكو كرد ؟
گاهي خجالت مي‌كشم بگويم آدم هستم و سرمشقم علي(ع) است ؛ حال آنكه همين الگو و اسوة من ، طاقت ديدن يك فقير را نداشت كه با آن عظمت و بزرگي‌اش ، هر شب سر به چاه مي‌برد و از ديدن آن همه درد و رنج ، به درگاه خداوندش پناه مي‌برد .
آيا اين همه درد و رنج و اينقدر دل‌سنگي و كفر ، فقط زادة اين شب ظلماني و تاريك است ؟ پس ما ، انسانيت و هم‌نوع نگري چيست ؟ چرا گناه خويش را ، مخلوط گناهان ديگران مي‌كنيم و از وظايف اصلي خويش فارغ مي‌شويم ؟
آنجا كه من ، حتي زحمت تفكر و تأمل در خودم را نمي‌دهم ، چگونه فرصت خواهم يافت تا به دركي از اين جامعه برسم .